bomboş içim. sigaraları peş peşe yakmanın verdiği bir yangın var boğazımda, bir de içimde asla bitmeyecek bir acı.
asla eskisi gibi hissetmeyeceğim. bir daha asla gerçekten sevemeyeceğim. bir daha asla denizi de sevemeyeceğim. huzur vermeyecek. gülümsetmeyecek. iyi hissettirmeyecek. denizler cinayet işlemez derler, aslında kimseyi istemezlermiş. bundan dolayı bedeli ölüm olurmuş.
bir sigara daha yaktım şimdi. soğuktan titreyen ellerimi durduramıyorum. son kez sigara yaktığın yerdeyim, zar zor görebiliyorum etrafı, ağlamamak için direniyorum.
cansız bedenini denizden çıkardıkları yerdeyim. içimdeki ağırlığı tarif edemiyorum. mezarına tekrar gitme cesaretini bulamıyorum kendimde. yazdığım mektupları verecektim sana. ama yapamıyorum anla.
bunun yerine denize atacağım hepsini. oradasın sen, okursun, değil mi? bir daha yazmayacağım demiştim sana, ama yazdım. sayfalarca, her gün yazdım. gittiğin günden beri hep yazdım sana. kendime verdiğim hiç bir sözü tutamadım. sigarayı da bırakamadım hala.
burada delireceğim. sigara benim her an yanımda olan bir alışkanlığım olmuş. tımarhaneye tıkacaklar beni, değil mi? beni buradan deli gömleğiyle alacaklar. ama korkma, kurtulduğum ilk anda
koşup yine senin yanına geleceğim. sen binlerce kilometre uzakta bile olsan gözlerimi kapadığım zaman seni görebiliyorum. bu, ben istemedikçe benden gidemeyişinin kanıtıdır.
kafamın içindeki sesler susmuyor. hiç kimseye hiç bir şey hissedemiyorum ben artık. hissetmiyorum. kafamın içinde her gün cinayetler işleniyor. mesela, postacıyı iki haftadır öldürüyorum. mektuplarımı geç getiriyor diye. ilaçlarımı içtim ve hala deliyim. beni uyut. bas elektriği kafama, ben düzelmem. siz bilmiyorsunuz. yemin ederim hiçbir şey bilmiyorsunuz.
sen de anlamıyorsun. artık anlamıyorsun. benden kaçıyorsun. seni kurtarmak için geldiğimde, kaçtın benden. git dedin, seni de bulacaklar dedin. bulsalardı keşke. seninle aynı yerde olduktan sonra acı çekmeyi, işkenceleri umursamazdım ben.
bir daha geri gelmeyecek misin? ah ne çok özledim seni. bir bilsen, bir görsen. belki de bu yüzdendir. insanların imkansızı sevmek gibi garip bir huyu var. asla bitmeyecek bu. hep onda tutuklu kalacaksın. gitmiş bile olsa, başkası için canına da kıysa, sen olduğun yerde bekleyeceksin onu, sevmeye devam edeceksin. benim isteğim uğruna ölmek değildi, uğrunda yaşamaya öyle hazırdım ki.. sanırım artık bir önemi kalmadı, değil mi? çünkü sen, kime baksam, seni gördüğümü anlayamayacaksın. bu delilikten de öte bir şey. zihninden atmayı başarır da bir insan, içinden atmayı nasıl beceremez aklım almıyor.
yalanlarla avutacağım kendimi de, seni de.. başkalarını seviyor gibi yapacağım. seni seviyorum'lar sarf edeceğim. gözlerine öyle bir bakacağım ki, onlar da inanacak buna. öylesine içten tutacağım ki ellerini, öylesine güzel öpeceğim, aşk zannedecekler bunu. ama hiç biri bilmeyecek, onların yüzüne, seni koyduğumu. delirmekten de öte bu. sen de sevdin, sen de bilirsin, değil mi?
-a
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder