sevgili değildik.
yan yana oturup hiç konuşmadan peş peşe sigara yaktık.
o sadece içmek için yaktı o sigaraları.
ben ise söylemek istediklerimi durdurmak için.
yarım saat kadar sessizce oturduk.
o tek kelime etmedi,
bende konuşmamayı seçtim.
gizli gizli ona bakıp gülümsediğimin farkındaydı
fakat siluetini hiç bozmuyor, bozuntuya vermiyordu.
belki de umurunda değildi.
o yalnızdı.
beni de yalnız kaldığı için yanında tutuyordu.
"git." dese gideceğimi biliyordu.
ne dese yapacağımı biliyordu.
"gel." dese onu hiç bırakmayacağımı biliyordu,
bu yüzden demezdi.
"gitme." demezdi,
"kal." demezdi,
o sadece susardı.
benim için elinden en iyi gelen şey buydu.
benim için başka hiç bir şey yapmazdı.
en acısı da bu belki,
ama bununla yaşamayı öğrendiğimden beri
içimdeki boşluğun ağırlığını tarif edemediğim günden beri,
bu bana yetiyordu.
yanımda oturup,
sessizce
sigara içişini izlemek hoşuma gidiyordu...
-a
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder