belli belirsiz ışıklar var
önümde duran saf bir yüz
duraksamalar yaşıyorum
radyodan gelen cızırtılar
sessizliği bozuyor
dans eden iki insan var
ve onları seyreden biz
galaksiler bizim o an
mutsuz bir ressamın
çaresizlik dolu tablosu
bir köprüden
diğerine atlıyor bedenlerimiz
uzaktan söylenen şarkılar
nahoş bir havaya bürünüyor sokaklar
gitmek mümkün mü böyle bir geceden birden
kaybolmamak için tut elimi, tut
ışıklar çoğalıyor
kulaklarımda o şarkı çalıyor durmadan
hiç durmadan
hız trenine biniyoruz
kalbimi geride bırakıyorum o an
titreyen vücuduma hakim olamıyorum
yok oluyorsun
yok oluyorsun gecede
yüzün silindi beynimde
unuttum seni yine yazmayı şiirlerimde.
-a
29.1.18
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder