çöküp ağlasam kaldırımlara, kaldırımların bile kaldıramayacağı yüklerle doluyum. zaman o kadar hızlı geçmiş ki, her bir gününü hatırlıyorum sensiz geçen zamanların ama en çok da gittiğin günü dün gibi hatırlıyorum. en çok o zaman ne hissettiğimi biliyorum.
sen de yaşadın, bilirsin, kavuşamadığın biriyle vedalaşmak zorunda kalmanın acısını..
olmayacağını adın gibi bildiğin halde istemekten vazgeçmemenin çaresizliğini..
söylemeye bile fırsat bulamadım oysa, ne çok şey birikti içimde bir bilsen. kaçıp gitmek de çözüm değilmiş. burada değilsin. çok uzaktasın fakat nereye gitsem hep kafamın içindesin.
geceleri kendimle konuşurken konu sana gelir diye çok korkuyorum bazen.
içindeki yükün, acının hafiflediği falan yok, yalnızca alışıyorsun ve alışmanın ne kadar kötü bir şey olduğunu fark ediyorsun.
ama biliyorum, seni her hayal ettiğimde tam karşımda oturduğunu, gülümsediğini görebiliyorum ve bu bile yetiyor bazen..
çoğu zaman da bütün camları indirecek bir yumruk biriktiriyorum ama hareket edecek gücü bulamıyorum.
umarım oralarda hep aradığın huzuru bulmuşsundur ve mutlusundur. bu bir son değil,
elbet bir gün.. yeniden...
tekrar hoşçakal çocuk..
seni.
hiç.
unutmadım.
-a
2.3.18
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder