,

kan revan bir odadayız seninle

sağ çıkamıyoruz oradan

asırlar geçti, 

güneş milyarlarca kez battı

ama biz hala

o odanın içinde

 gözlerimizin içine bakıp

hala birbirimizi bıçaklıyoruz

tek bir kelime etmeden

tek bir söz söylemeden

kanla kaplı bıçağı 

en derine sokmaya çalışıyoruz

durmak mümkün değilmiş gibi

artık birbirimize acı vermek

nefes almak gibi alışkanlığa dönüşmüş gibi

ve bundan vazgeçmek

bizi ölüme sürükleyecekmiş gibi

çocuklar tek tek ölecekmiş

dünyada ki bütün çiçekler solacakmış gibi

gezegenler birbiriyle çarpışıp

bütün kainat yok olacakmış gibi

ve ben

bir daha sana dokunamayacakmışım sanki...

                                                                -a