sığınıp anılara, geçilmiyor ki uykulara..

Adam "miniğim" diye sevdiği kadının
ellerini kavradı. Tekrar öptü.
Yarınlara korkusuzca koşması için,
ellerini daha sıkı tuttu, yüreği yüreğini
daha güçlü sardı bu gece. 
Dudakları, dudaklarına değdi. Zaman
o anda durdu. Kurallar o anda yitirdi anlamını.
Bir çocuk dünyaya yeniden gözlerini açtı.
Bir şair aşık oldu.
Bir şiir, onlar için yazıldı.
Yeni bir yıldız keşfedildi gökyüzünde,
dolunaya en yakın yerinden. 
İsmini aşk'tan aldı. 
Bir balık sesini ilk kez duyurdu.
Ardından kadın minik harflerle fısıldadı:

"Zamanın dışında bir hayat var mı diye sormuştun.
Seninle olduğum her an, zamanın dışında bir hayat. 
Ne ölçebildiğim, ne algılayabildiğim, ne doyabildiğim,
ne doymak isteyeceğim.. Tüm saçmalamam bundan."