***

kaos var sen olmayınca her köşe başında
ciğerlerimiz arınmadı biber gazından daha
sen gittiğinde bile bir adabı oldu gitmelerin
faşizme karşı omuz omuza geçen bir ömür misali
dudaklarında devrim yaptım
ellerini tutunca sloganlar attım
sarılınca "özgürlük!" diye bağırdım
bir de anarşi falan işte.
gidişin devrimin başarısızlığı değildi sevgilim
başlangıcıydı aslında sen bilmiyorsun hala
sisteme boyun eğmedim fakat
yüzüme güzel bir yumruk attın tam o an
ama şunu bil ki fikrim hiç acımadı.
sen gittin ve tayyip bile msnden engelledi
ama olsun,
tarihin en güzel yerinde
son sözü hep direnenler söyler...





                         


                                                       -a

sensizlik kılavuzu 1/1

  gidenin bir daha geri gelme gibi bir kavramı olmadığını bildiğim için, beklemiyorum artık seni.
birkaç ay, pencereden saatlerce bakıp durduğum zamanlar da oldu kabul. masaya senin için de bir tabak koyduğum zamanlar da oldu. her sabah fazladan bir fincan kahve yaptığım zamanlar da..
ama bu bir bekleyiş değildi benim için, hayaletinle yaşamayı öğrenmeye çalıştığım bir zaman sonsuzluğuydu. 
hani kaybolursun evin içinde yapayalnız, ne kendinden bir parça bulabilirsin artık, ne de bir arayış içinde olur ruhun. ben hayaletinle yaşamayı öğrendiğim günden beri yaşamıyorum. cesetten tek farkım, sen gelince aklıma oturup bir sigara yakabiliyorum.






                                                                                                                 -a

/E.S.

harap ve bitap

beni sevdiğini göz önünde bulundurursak bir zamanlar

bu bana bahşettiğin güzel bir lütuftu o yıllar

kayıp eşya dolabında bırakılan en saçma eşya gibi

bir yerlerde unutulmuş ama her saniye umut eden

yeniden bir şekilde hatırlanmayı bekleyen bitkin bedenim

dingin ve sessiz sularda yüzen balıklar misali

hep oradalar, ama görünmüyorlar yakından bakmayınca.

düşlerimde seni görememe korkusu düştü içime bir gece

sessiz sedasız çekip gitmek istedim birilerinden

ama terk edeceğim kimseyi bulamadım etrafımda

zifiri karanlık caddelerde, yalnızlığımı paylaştığım

bir ben vardım, bir de kaldırımlar

ağlamaklar yetmedi, ağlayamadım

ağlasam ne değişecekti ki hem

ölmüşüm ben bir kere diyordum

ben ölmüşüm bir kere.

ölü biri daha kaç defa ölebilir biri için.

bir sigara  yakıp mezarıma geri döndüm o gece.

                                                             -a