,

kan revan bir odadayız seninle

sağ çıkamıyoruz oradan

asırlar geçti, 

güneş milyarlarca kez battı

ama biz hala

o odanın içinde

 gözlerimizin içine bakıp

hala birbirimizi bıçaklıyoruz

tek bir kelime etmeden

tek bir söz söylemeden

kanla kaplı bıçağı 

en derine sokmaya çalışıyoruz

durmak mümkün değilmiş gibi

artık birbirimize acı vermek

nefes almak gibi alışkanlığa dönüşmüş gibi

ve bundan vazgeçmek

bizi ölüme sürükleyecekmiş gibi

çocuklar tek tek ölecekmiş

dünyada ki bütün çiçekler solacakmış gibi

gezegenler birbiriyle çarpışıp

bütün kainat yok olacakmış gibi

ve ben

bir daha sana dokunamayacakmışım sanki...

                                                                -a

***

kaos var sen olmayınca her köşe başında
ciğerlerimiz arınmadı biber gazından daha
sen gittiğinde bile bir adabı oldu gitmelerin
faşizme karşı omuz omuza geçen bir ömür misali
dudaklarında devrim yaptım
ellerini tutunca sloganlar attım
sarılınca "özgürlük!" diye bağırdım
bir de anarşi falan işte.
gidişin devrimin başarısızlığı değildi sevgilim
başlangıcıydı aslında sen bilmiyorsun hala
sisteme boyun eğmedim fakat
yüzüme güzel bir yumruk attın tam o an
ama şunu bil ki fikrim hiç acımadı.
sen gittin ve tayyip bile msnden engelledi
ama olsun,
tarihin en güzel yerinde
son sözü hep direnenler söyler...





                         


                                                       -a

sensizlik kılavuzu 1/1

  gidenin bir daha geri gelme gibi bir kavramı olmadığını bildiğim için, beklemiyorum artık seni.
birkaç ay, pencereden saatlerce bakıp durduğum zamanlar da oldu kabul. masaya senin için de bir tabak koyduğum zamanlar da oldu. her sabah fazladan bir fincan kahve yaptığım zamanlar da..
ama bu bir bekleyiş değildi benim için, hayaletinle yaşamayı öğrenmeye çalıştığım bir zaman sonsuzluğuydu. 
hani kaybolursun evin içinde yapayalnız, ne kendinden bir parça bulabilirsin artık, ne de bir arayış içinde olur ruhun. ben hayaletinle yaşamayı öğrendiğim günden beri yaşamıyorum. cesetten tek farkım, sen gelince aklıma oturup bir sigara yakabiliyorum.






                                                                                                                 -a

/E.S.

harap ve bitap

beni sevdiğini göz önünde bulundurursak bir zamanlar

bu bana bahşettiğin güzel bir lütuftu o yıllar

kayıp eşya dolabında bırakılan en saçma eşya gibi

bir yerlerde unutulmuş ama her saniye umut eden

yeniden bir şekilde hatırlanmayı bekleyen bitkin bedenim

dingin ve sessiz sularda yüzen balıklar misali

hep oradalar, ama görünmüyorlar yakından bakmayınca.

düşlerimde seni görememe korkusu düştü içime bir gece

sessiz sedasız çekip gitmek istedim birilerinden

ama terk edeceğim kimseyi bulamadım etrafımda

zifiri karanlık caddelerde, yalnızlığımı paylaştığım

bir ben vardım, bir de kaldırımlar

ağlamaklar yetmedi, ağlayamadım

ağlasam ne değişecekti ki hem

ölmüşüm ben bir kere diyordum

ben ölmüşüm bir kere.

ölü biri daha kaç defa ölebilir biri için.

bir sigara  yakıp mezarıma geri döndüm o gece.

                                                             -a

0.14

rahmetli dedem şey derdi hep;

"bu dünyanın çivisi öyle bir çıktı ki, sen mutlu olduğun an elinden herşeyini alacaklar. çünkü en savunmasız olduğun andır mutlu olduğun an. ben uzun zamandır mutlu olmadım. bu yüzden de alacak bir şey bulamadılar."

oysa..

"unuttum" diye başlıyorsun mektubuna,

"unuttum ben kuşları..." yazmışsın 

ard arda üç tane nokta koyup.

sen acıyla yutkunurken yazmışsın bunu,

ben gözyaşlarıyla okumuşum.

evlere sığamamışım

sokakların en dip, en karanlık yerlerine

atmışım ruhumu, bedenimi, bütün kasvetimi.

oksijenim sigara dumanı olmuş,

bir rüzgar kokusunda

 hiç bilmediğim bir kokunun peşine düşmüşüm.

zaman durmuş.

7 aydır güneş doğmamış.

saman alevi misali bir yangın varmış sol yanımda

bir türlü sönmemiş.

insanlar ölmüş,

dünya dönmeyi bırakmış

ve sen kuşları unuttuğunu yazmışsın bana.

kuşlar öldü diyemedim ki ben sana o an.

uçmuyorlar artık diyemedim.

boş bir lunaparka gitmişim de

dönme dolaba binmek için sıra bekliyormuşum gibi bir gece.

bir yaşam belirtisi olmadan,

dolanıyormuşum en tenha yerlerinde kalbinin.

                                                                            -a